Hotel: Chief Motel, Custer (2 nachten)
Vanmorgen waren we voor het eerst een half uurtje later wakker, rond half zeven! We ontbijten op de kamer en zijn dan ook lekker op tijd klaar. Het wordt de eerste lange reis vandaag, helemaal naar Custer in South Dakota. Tegen negen uur vertrekken we uit Estes Park.
Na zo’n 200 km rijden komen we aan in Cheyenne. We gaan hier eerst naar een Walmart om boodschappen te doen en rond te neuzen. We kopen hier ook twee coca-colabekers, handig voor achter in de auto. Hierna rijden we door naar het centrum van Cheyenne. Hier staat o.a. het State Capitol; Cheyenne is de hoofdstad van Wyoming, de staat waarin we nu zijn. We wandelen wat rond en zien ook het oude stationnetje van de Union Pacific Railroad, en wat oude gebouwen uit die cowboytijd. Het is hier wel erg warm, in de verte komen dreigende wolken onze kant op. We hadden de kids beloofd om bij Mac Donalds te eten, maar die is hier zo snel niet te vinden. Het is dan ook al bijna 1 uur, en we moeten nog 300 km. We besluiten dus om verder te rijden en bij de eerste Mac te stoppen die we tegenkomen.
Onderweg komen we in die flinke regenbui terecht. We zien alleen maar wijd uitgestrekte grasvlaktes. Wel mooi, maar na een uurtje wordt dat toch wel saai. Rond half drie eten we bij een Burger King in Wheatland. Leuk dat ze hier keihard je naam omroepen, wanneer de bestelling klaar is. Corné noemt zich voor de verandering maar ‘John’, is gemakkelijker uit te spreken. Na het eten rijden we verder, onderweg zien we steeds meer motorrijders. Wel opvallend. Even later valt bij ons het kwartje; ze zijn allemaal op weg naar de Sturgis Motorrally! Ook het eerste echte wildlife wordt gespot. Op de grasvlaktes langs de weg zien we regelmatig groepjes pronghorns. Na nog een sanitaire stop, komen we eindelijk om kwart over zes aan bij het Chief Motel in Custer.
De man achter de receptie is een apart figuur. Hij praat alsof hij high is. Vraagt telkens vanalles tussendoor, zoals, where are you from? How tall are you? Dutch people are tall. Hij gaat onze lengte omrekenen naar feet. Afijn, ondertussen staan er al vier andere mensen te wachten. Na een korte uitleg over wat er te zien is in de buurt van Custer, kunnen we naar de kamer. Deze is lekker ruim. Timo en Stijn willen toch nog even zwemmen. Wij rusten een half uurtje uit. Buiten worden alle motoren driftig gepoetst door de vele bikers die ook in dit motel zitten. Ik vind eigenlijk dat Corné ook maar er bij moet gaan staan om de auto te poetsen. Één blik terug is voldoende om te zien dat dit niet gaat gebeuren. Rond half acht eten we nog wat brood in de kamer en om acht uur gaan we op weg naar de avondceremonie van Mount Rushmore.
Na een kort ritje zijn we er al. Erg mooi om te zien. De vier presidenten zijn mooi verlicht. Een ranger houdt een praatje, we zien een fimpje over het hoe en wat van de presidenten en Mount Rushmore. Dan nog het volkslied, dat uit volle borst wordt meegezongen. Ik denk dat wij een van de weinigen zijn die niet zingen. Als laatste het eren van de militairen en veteranen. Ongeveer 50 mensen komen naar voren en er volgt groot applaus. Amerikaanser kan het niet! Als we al niet bekeerd waren, dan is dat nu wel gebeurd. Maar: wel mooi om te zien. Ook Timo en Stijn vonden het wel indrukwekkend.
In het pikdonker rijden we terug naar Custer. Corné ziet nog een hert op de andere weghelft staan. Maar hopen dat hij niet wordt aangereden. We zijn rond kwart voor elf terug op de kamer.
