Over vandaag valt niet zo veel te vertellen. We ontbijten met vers brood op de kamer, aan onze eettafel. Tegen half tien vertrokken we richting Billings, nadat we nog even bij de Mac twee koffie opgehaald hadden. Hier was het trouwens opvallend druk. Veel mensen ontbijten bij Mac Donalds.
Onderweg reden we weer volop een thunderstorm in. Harde regen en wind, flinke bliksems. Na anderhalf uur maken we een korte tussenstop bij een shop en klein museum. Hier was veel te zien over de battle van Bighorn. Zo’n 140 jaar geleden vocht generaal Custer met zijn leger hier tegen de Cheyenne en Sioux indianen. In dit geval waren de indianen in de meerderheid en overleed Custer op dit battlefield.
Na nog een uurtje rijden komen we aan in Billings, Montana. Best een grote stad. We zoeken ons hotel op en zijn er al om 12.30 uur. Onze kamer is al klaar, dat is prettig. De jongens willen graag eerst fitnessen en zwemmen. Hierna gaan we naar de Rimrock Mall om wat te shoppen. Stijn vindt hier nieuwe voetbalschoenen, en ik zoek een lekker luchtje uit, alvast voor mijn verjaardag. We eten nog een Cinnabon, hmm, lekker hoor. In een schoenwinkel vraagt een verkoper waar ik vandaan kom. Ik zeg ‘The Netherlands’. ‘Oh, how long did you drive?’ Ehh, rijden, vliegen dus hè, slimmerik!
Bij een Mac eten we nog wat en daarna gaan we naar de bioscoop: Jurrassic World. Echt een leuke film. Zeker ook omdat we zaal voor onszelf hebben! Wij zijn de enige vier bezoekers. Om half tien rijden we terug naar de Boothill Inn.
Timo sliep vanmorgen uit tot half 9. We hadden bedacht om bij Ihop te gaan ontbijten. Rond half 10 kwamen we daar aan, de tent zat vol- logisch met al die motorrijders – dus moesten we even wachten. Op zich geen probleem, na tien minuutjes konden we ontbijten, tenminste, het bestellen duurde ook nogal lang. Onze ober, door de jongens al vergeleken met Cam uit ‘Modern Family’, vergat best veel. Nadat we eindelijk lekker ontbeten hadden ( scrambled eggs, omelette, pancakes), liet hij ook nog een mes op mijn broek vallen! Het lijkt wel of ik het aantrek! Afijn, na half elf konden we op weg. De eerste stop was Sturgis, waar de 75th Annual Motorrally werd gehouden. We reden vanaf de snelweg regelrecht een grote mierenhoop van bikers binnen. Wat een gekkenhuis daar! Duizenden bikes, kraampjes, eten, bier, enz. Het leek op een huishoudbeurs voor bikers. Er stond ook een dame voor een ‘bikini bike wash’. Helaas, wij zijn met de auto!
Na een rondje Sturgis reden we door naar Devil’s Tower. Weliswaar een kleine omweg, maar we zitten daar nu in de buurt. Deze grote toren is ooit ontstaan uit gestold magma. De grond eromheen is nu, na miljoenen jaren, verdwenen. We lopen een stukje tot aan de Tower. We vinden het te heet om de hele ronde te lopen, en we moeten nog een eindje totdat we in Buffalo zijn. Terug naar de auto dus. We stoppen nog wel even bij Prairie Dog Town, hier zit het vol met prairiedogs. Ik vind ze schattig om te zien, en maak flink wat foto’s.
Het laatste stuk rijden we in één keer. Tegen vijf uur zijn we bij de Rodeway Inn. Al met al heeft de rit lang geduurd. We checken in, en hebben een ‘suite’ met 3 queens. Timo en Stijn zijn helemaal blij met een eigen groot bed. Stijn gaat nog even zwemmen, maar het water is best koud. We eten vanavond bij McDonalds. Eigenlijk pas voor het eerst sinds we hier zijn! We gaan hierna nog even naar de supermarkt voor een nieuwe voorraad drinken, brood en fruit. Terug op de kamer gaan we nog even kaarten met zijn vieren. Ondertussen is het weer omgeslagen: een thunderstorm raast hier rond. Hopelijk is het weer morgen opgeklaard.
Hotel: Best Western Ramkota, Rapid City (1 nacht)
Afstand: 258 km
Deze ochtend waren we pas om half acht wakker. Voor het eerst uitgeslapen, zeg maar. We ontbijten nog een keer op de kamer en vertrekken rond half tien richting Rapid City. Samen met alle bikers komen we hier al om half elf aan. Het is natuurlijk nog veel te vroeg om in te checken, we zoeken alvast de pool in dit grote hotel. Dit is namelijk een mini waterparkje, met twee glijbanen, ook een groot binnenbad en jacuzzi. Het ziet er prima uit, dus dat moet later nog getest worden. We gaan eerst naar de Mount Rushmore Mall, die ligt naast ons hotel. We shoppen wat, maar nog geen aankopen hier. Corné zoekt een portable harddisk, maar hiervoor moet hij toch echt naar de Best Buy. Die zit hier ook in de buurt. We lunchen rond het middaguur bij de Food Court: Subway en Taco John’s.
De ochtend hebben we dus rustig aan gedaan. De middag besteedden we aan Badlands NP. Dat ligt een uurtje van Rapid City. Het park is erg mooi. De kleuren en rotsen zijn heel apart om te zien. Stijn vraagt zich natuurlijk weer af of hier gemakkelijk op te klimmen valt. We rijden de hele weg tot aan het Visitor Center. Onderweg stoppen we bij alle viewpoints, en zien we ook veel prairiedogs. Het is hier wel heel warm: 96 F, dat is ongeveer 35 graden.
Op de terugweg, als we bijna bij de uitgang zijn, moeten we opeens flink afremmen. Er loopt hier een groepje bighornschapen over de weg. Ze lopen op hun gemak, en blijven gewoon staan op straat. Niet echt bange dieren dus. Wel erg mooi om te zien. Weer een soort om van het lijstje af te strepen. Nu de wapiti en de beer nog! We maken nog een tussenstop bij de Wall Drugstore in Wall. Hier is een supergrote souvenirwinkel. Het is er vooral erg toeristisch en druk. We nemen daar nog een ijsje. En uurtje later zijn we terug bij ons hotel. De receptioniste wilde ons eerst een kamer geven tussen een hele rij kamers vol met motorrijders, er zou die avond ook een flink feest plaatsvinden. Hmm, dat vond ze zelf niet zo’n goed plan, en wij ook niet. Al snel kregen we een andere kamer, lekker op de begane grond. De koffers konden zo via de schuifpui naar binnen. Tijd om te zwemmen nu! Timo en Stijn gaan meteen en wij gaan eerst even langs de Best Buy. Missie geslaagd: een harddisk en een selfiestick! Hierna gaan wij ook een duik nemen. Natuurlijk ook de glijbaan even getest. ’s Avonds eten we bij Denny’s. Altijd weer leuk om daar naar toe te gaan. We hebben goed gegeten, steak voor Corné en chicken strips voor de rest. Rond half tien waren we terug bij het hotel. Timo en Stijn hebben ondertussen een hele rits YouTube-filmpjes geïmiteerd, zucht… Tijd om lekker in bed te gaan liggen en nog wat tv te kijken, of te I-padden. Morgen rijden we naar Buffalo, en komen we langs Sturgis. Daar wordt de 75e annual Motorrally gehouden. Benieuwd, of we daar doorheen gaan komen.
Vandaag staan de Black Hills op het programma. Na een snel ontbijtje vertrekken we om half negen naar Custer State Park. Een kwartiertje later zitten we er helemaal klaar voor: laat het wildlife maar komen. Aan het begin van de Wildlife Loop is er jammer genoeg nog niet veel te zien. We geven de tientallen Harley Davidsons, die hier rondcrossen maar de schuld, zij zullen de dieren wel weggejaagd hebben! We zien wel een veld vol met prairiedogs. We kunnen ze aardig van dichtbij zien. Grappige beestjes! We rijden weer verder en zien nog een paar pronghorns en een mule deer, een flink eindje in de verte. De bizons laten zich nog niet zien. Bij het Visitor Centre vragen we waar we de bizons kunnen vinden. Het blijkt dat ze twee mijl verderop rondlopen. Gelukkig, ik dacht nl al we ze niet meer te zien zouden krijgen. Dus weer op pad. Na een paar bochten zien we de bizons. Wat een apart en mooi gezicht! Ze grazen op de vlakte bij een meer. Weer wat verder lopen ze langs en vooral ook op de weg. Wauw! Erg dichtbij! Wel gaaf om te zien. We blijven een tijdje staan om veel foto’s te maken. Ik waag het er toch op om even uit te stappen. Heel kort, dat wel.
Na Custer State Park rijden we via de Iron Mountain Road naar Mount Rushmore. Door tunnels, die uit de rotsen zijn gehakt, kun je Mount Rushmore al zien. Nu is het echt filerijden tussen de motoren. Ook bij Mount Rushmore is het superdruk en superheet! Maar na gisteravond willen we de ‘four presidents’ ook bij daglicht goed zien. Het blijkt dat het hier toch opeens veranderd is in de ‘six presidents’, zie foto! Ondanks de hitte lopen we de korte Presidents Trail. Hier kom je een stuk dichter bij de hoofden, en je ziet ze vanaf allerlei kanten. We vinden dit een bijzonder monument. We nemen in het restaurant nog een verfrissend ijsje. Kunnen we even afkoelen. De ijsjes zijn zo groot dat Stijn hem zelfs niet helemaal op krijgt!
Na Mount Rushmore willen Corné en ik nog graag de Needles Highway rijden. Hier zie je mooie rotsformaties van de Black Hills. Het is ook echt prachtig, maar weer zo vol met motoren. De kids zijn het al een tijdje beu, en na een stuk van deze route, besluiten ook wij om terug te gaan. Om drie uur zijn we terug bij het Chief Motel.
Tijd om te zwemmen! Timo en Stijn hebben het binnenzwembad voor hen zelf alleen. Ook ik neem nog even een duik. We gaan rond zes uur Custer in om wat te eten. We komen terecht bij The Pizza Works. Timo en Stijn nemen een pepperoni, Corné neemt lasagna en ik ga voor de spaghetti. Het is erg lekker, en de pizza’s ( small en medium) gaan niet helemaal op. Na het eten lopen we wat rond in Custer. We bewonderen de motoren, en winkelen wat. Corné krijgt door al dit motorgeweld toch ook weer zin om motor te gaan rijden! Ik maak veel foto’s van alle beschilderde kunstbizons die hier op de straathoeken staan. Rond een uur of negen zijn we terug bij onze kamer. We kijken nog wat tv en gaan dan slapen. Morgen touren we waarschijnlijk tussen alle bikes naar Rapid City.
Vanmorgen waren we voor het eerst een half uurtje later wakker, rond half zeven! We ontbijten op de kamer en zijn dan ook lekker op tijd klaar. Het wordt de eerste lange reis vandaag, helemaal naar Custer in South Dakota. Tegen negen uur vertrekken we uit Estes Park.
Na zo’n 200 km rijden komen we aan in Cheyenne. We gaan hier eerst naar een Walmart om boodschappen te doen en rond te neuzen. We kopen hier ook twee coca-colabekers, handig voor achter in de auto. Hierna rijden we door naar het centrum van Cheyenne. Hier staat o.a. het State Capitol; Cheyenne is de hoofdstad van Wyoming, de staat waarin we nu zijn. We wandelen wat rond en zien ook het oude stationnetje van de Union Pacific Railroad, en wat oude gebouwen uit die cowboytijd. Het is hier wel erg warm, in de verte komen dreigende wolken onze kant op. We hadden de kids beloofd om bij Mac Donalds te eten, maar die is hier zo snel niet te vinden. Het is dan ook al bijna 1 uur, en we moeten nog 300 km. We besluiten dus om verder te rijden en bij de eerste Mac te stoppen die we tegenkomen.
Onderweg komen we in die flinke regenbui terecht. We zien alleen maar wijd uitgestrekte grasvlaktes. Wel mooi, maar na een uurtje wordt dat toch wel saai. Rond half drie eten we bij een Burger King in Wheatland. Leuk dat ze hier keihard je naam omroepen, wanneer de bestelling klaar is. Corné noemt zich voor de verandering maar ‘John’, is gemakkelijker uit te spreken. Na het eten rijden we verder, onderweg zien we steeds meer motorrijders. Wel opvallend. Even later valt bij ons het kwartje; ze zijn allemaal op weg naar de Sturgis Motorrally! Ook het eerste echte wildlife wordt gespot. Op de grasvlaktes langs de weg zien we regelmatig groepjes pronghorns. Na nog een sanitaire stop, komen we eindelijk om kwart over zes aan bij het Chief Motel in Custer.
De man achter de receptie is een apart figuur. Hij praat alsof hij high is. Vraagt telkens vanalles tussendoor, zoals, where are you from? How tall are you? Dutch people are tall. Hij gaat onze lengte omrekenen naar feet. Afijn, ondertussen staan er al vier andere mensen te wachten. Na een korte uitleg over wat er te zien is in de buurt van Custer, kunnen we naar de kamer. Deze is lekker ruim. Timo en Stijn willen toch nog even zwemmen. Wij rusten een half uurtje uit. Buiten worden alle motoren driftig gepoetst door de vele bikers die ook in dit motel zitten. Ik vind eigenlijk dat Corné ook maar er bij moet gaan staan om de auto te poetsen. Één blik terug is voldoende om te zien dat dit niet gaat gebeuren. Rond half acht eten we nog wat brood in de kamer en om acht uur gaan we op weg naar de avondceremonie van Mount Rushmore.
Na een kort ritje zijn we er al. Erg mooi om te zien. De vier presidenten zijn mooi verlicht. Een ranger houdt een praatje, we zien een fimpje over het hoe en wat van de presidenten en Mount Rushmore. Dan nog het volkslied, dat uit volle borst wordt meegezongen. Ik denk dat wij een van de weinigen zijn die niet zingen. Als laatste het eren van de militairen en veteranen. Ongeveer 50 mensen komen naar voren en er volgt groot applaus. Amerikaanser kan het niet! Als we al niet bekeerd waren, dan is dat nu wel gebeurd. Maar: wel mooi om te zien. Ook Timo en Stijn vonden het wel indrukwekkend.
In het pikdonker rijden we terug naar Custer. Corné ziet nog een hert op de andere weghelft staan. Maar hopen dat hij niet wordt aangereden. We zijn rond kwart voor elf terug op de kamer.
Hotel: Alpine Trail Ridge Inn, Estes Park (2 nachten)
En ja hoor, ook vanmorgen waren we allemaal weer voor zes uur wakker. Corné en Stijn gaan rond zeven uur even naar de supermarkt om melk te halen, want we ontbijten op de kamer. We kunnen vandaag dus ook weer op tijd op pad. We gaan eerst even naar de Subway in Estes Park om broodjes te halen voor de lunch.
Daarna rijden we naar Rockie Mountain NP, hier zijn we al snel bij het Beaver Meadows Visitor Center. We kijken even rond en gaan dan naar de ingang. Hier kopen we meteen de ‘American the Beautiful pass’. Dan hoeven we niet meer bij elk park de entree te betalen. We hadden het plan om met de auto naar Bear Lake te rijden, maar al snel werd er met borden aangegeven dat de parking al vol is! En het is pas iets na achten! Even verderop kunnen we de auto parkeren, en dan gaan we met de park shuttlebus naar Bear Lake. Niet echt relaxed in die overvolle bussen. Maar zo komen we er in ieder geval.
Het wordt al aardig warm, dus we nemen twee volle rugzakken met drinken, broodjes en zonnebrand mee. We besluiten om eerst een rondje te lopen om Bear Lake. Een mooi meertje waarin de bergen prachtig weerspiegeld worden. Dit was een wandelingetje van 0.5 mile. Daarna gaan we op weg naar Nymph Lake. Hier begint het klimmen echt. Dat vindt Stijn geen probleem, hij doet niets liever! Bij Nymph Lake aangekomen eten en drinken we wat. Het meertje ligt er mooi bij: helemaal vol met waterlelies. We maken de hike af door naar Dream Lake en Emerald Lake te lopen. Het is behoorlijk puffen en zweten. De meren liggen best hoog in de bergen, en dat merk je wel, zeker in combinatie met de warmte. De uitzichten onderweg zijn prachtig. Bij Emerald Lake rusten we lekker uit. Timo en Stijn klimmen echter nog een stuk de rotsen op. Daar boven schrikt Timo nog van een beestje. Het blijkt een marmot te zijn. Hij gaat toch nog even terug om met zijn mobiel wat foto’s te nemen. Corné en ik nemen genoegen met de vele squirrels die hier rondrennen. Ander wildlife hebben we nog niet gezien. Er zijn hier gewoon te veel mensen. Een ranger vertelde wel dat er een beer met twee jongen in dit gebied moest zitten.
Na een half uurtje beginnen we aan de weg terug, gelukkig gaat dit voornamelijk bergaf. Wel zien we weer een paar marmotten. Uiteindelijk staan we om kwart voor 1 weer beneden bij Bear Lake. We zijn zo’n vier uur onderweg geweest en gaan eerst even eten. Met de shuttlebus gaan we terug en we kunnen nu in ieder geval zitten. Vanaf de park and ride gaan we nog een stukje het park in. We rijden een kleine ronde tot aan de Fall River Entrance. Ook hier is een Visitor Centre, en hier koop ik het eerste magneetje voor op het prikbord. In een winkeltje kopen we nog een lekker ijsje. De man achter de kassa vraagt meteen waar we vandaan komen. Hij blijkt een Serviër te zijn, en vindt dat we, als mede-Europeanen, wel een extra grote bol ijs mogen hebben. Vinden wij ook geen enkel probleem!
Om drie uur zijn we bij het motel en Timo en Stijn gaan meteen zwemmen. Corné en ik volgen even later. Van deze duik in de pool frissen we lekker op. Het blijkt dat we toch behoorlijk verkleurd zijn, ondanks de zonnebrand. We eten die avond bij Sundeck, een restaurantje naast het motel. Corné neemt de steak en de rest de chicken strips, aangevuld met frietjes, fruit en broccoli. Goed gegeten daar. Bij de kamer zitten we nog even buiten, maar al snel koelt het weer af en gaan we naar binnen. Het is nu negen uur en we zijn eigenlijk al afgebrand. Morgen weer een dag!
Hotel: Alpine Trail Ridge Inn, Estes Park. (2 nachten)
Alpine trail Ridge Inn Estes Park
Zoals verwacht, waren we al vroeg wakker. Om zes uur al. Eigenlijk al wat eerder vanwege een een paar luidruchtige buren. Het voordeel is wel dat we lekker op tijd kunnen ontbijten. En het ontbijt was echt goed: scrambled eggs, wafels, fruit, enz. Na het herinrichten van de koffers, konden we rond half 9 al vertrekken.
Het plan was om eerst naar Lookout Mountain te rijden. Net buiten Denver reden we de berg omhoog. Het was een flinke rit. Onderweg kwamen we veel wielrenners tegen die ook de berg op gingen. Eenmaal boven kwamen we uit bij het Lookout Mountain Nature Centre. Hier was toch weinig uitzicht! Het bleek dat we een klein stukje terug naar beneden moesten. Bij het graf van Buffalo Bill hadden we wel een mooie view op Denver. Will Cody, alias Buffalo Bill ligt hier namelijk boven op de berg begraven. Er is hier ook een museum over hem en nog een giftshop. Hier kijken we nog even rond en daarna gaan we op weg naar het stadje Nederland. Na een uurtje komen we daar aan. Eerst maar even boodschappen doen in een supermarkt. Dan kunnen we meteen even lunchen. We lopen daarna nog even rond in dit kleine stadje, wat vroeger veel groter was, omdat hier toen een grote mijn lag van een Nederlander. Vandaar de naam dus. Wel leuk om even gezien te hebben.
Rond 1 uur vertrekken we voor het laatste stuk van deze rit, naar Estes Park. We klimmen al flink door de bergen, de natuur wordt steeds mooier. Halverwege de middag zijn we bij de Alpine Trail Ridge Inn. Timo en Stijn hebben niet veel zin om nog wat te gaan doen. Zij zien het zwembadje en gaan lekker het water in. Ook Corné en ik doen niet veel meer. Ik ga wat lezen bij het zwembad en Corné komt even later ook met de koffie. Goed geregeld!
’s Avonds rijden we Estes Park in om wat te gaan eten. We belanden bij Wapiti en eten hier onze eerste burgers. Ze smaken goed. Stijn heeft de chicken strips, ook lekker. Wel jammer dat uitgerekend ik een glas water met ijs half over me heen moet krijgen. Afijn niks aan te doen. Na het eten wandelen we nog wat door de winkelstraat. De heren scoren nog een ijsje. 1 scoop is bij ons toch wel 2 à 3 bolletjes. Dan zitten we toch wel vol. Bij een parkje stond nog een bandje liedjes te spelen: ‘Praise in the Park’! Nou ja, maakt eigenlijk niet uit wat voor muziek: ze delen hier gratis popcorn uit, dus na de vraag van Stijn: ‘is it free?’, worden deze zakjes ook nog burgemeester gemaakt. We zien dat hier toch een Subway zit, dus morgen misschien maar wat meenemen als we op pad gaan naar Rocky Mountain NP.
Terug bij het motel gaan Timo en Stijn op de parkeerplaats nog even los met een bal en ik schrijf de blog. Het is nu 9 uur, en het koelt al flink af. Straks maar op tijd naar bed, morgen zullen we vast weer op tijd wakker zijn.
Hotel: Fairfield Inn & Suites Denver/Aurora (1 nacht)
Afstand: 35 km
Eindelijk! We vertrekken vandaag weer naar de USA! We waren al om half acht uit de veren. Na het ontbijt en de laatste dingetjes, rijden we rond 9 uur naar Schiphol. Daar verloopt de nieuwe douanecontrole gelukkig voorspoedig. We eten nog wat, Stijn went vast aan het friet eten, en wachten daarna nog bij de gate. Onze vlucht met Iceland Air vertrok iets na twee uur richting Ijsland. Heel relaxed allemaal. We landen om 14.45 op Keflavik Airport. Daar zien we dat onze volgende vlucht 20 minuten vertraging heeft. Tja, dan maar wat rondlopen, en wat eten.. We zien bij het restaurantje ook nog een ‘BN-er’. Tenminste, voor de ouderen onder ons…. Ook Jaap Jongbloed is aan zijn vakantie begonnen. De jongeren moeten maar even googlen, wie dat is!
Het wordt wel ontzettend druk op het kleine vliegveldje in Reijkjavik. Er vertrekken hier vijf vluchten bijna gelijktijdig naar de States! Veel lange wachtrijen dus. Rond kwart over vijf vertrekken we naar Denver en na een goede vlucht landen we om zeven uur plaatselijke tijd op Denver International Airport. Hier begint dan natuurlijk het hele douaneritueel. Eerst op een computerscherm je paspoorten scannen, fotootje maken en vingerafdrukken nemen. Dat mag je allemaal zelf doen, hierna krijg je een printje en die moet je weer laten zien bij de douane. Alleen door het printje van Timo stond een groot kruis. Die kon weer opnieuw de hele check doen. Al met al duurde dit een half uur, viel nog mee.
We halen bij Budget onze auto: een Dodge Grand Caravan. Weer een lekker grote auto! Hier past alles vlot in. Nu het laatste stukje van de reis, het ritje naar de Fairfield Inn. Ik zeg nog tegen de jongens, probeer nu nog even wakker te blijven, maar helaas, Stijn is na vijf minuten al vertrokken. We checken snel in, we hebben een mooie ruime kamer. We frissen nog wat op en duiken ons bed in. Het is mooi geweest voor vandaag! Een snelle rekensom leert ons dat we totaal 22 uur op zijn geweest.
Morgen gaat de reis echt beginnen. Op naar de Rockies!
Voorbereidingen in volle gang. Verlof voor 2015 is al geregeld.
Yesss. Tickets zijn binnen tegen een leuke prijs. We vliegen met Icelandair op dinsdag 28 juli 2015 van Amsterdam via Rejkjavik naar Denver.
Takeoff in Amsterdam om 14.00 uur en we landen vervolgens om 18.35 uur (lokale tijd) in Denver. Op 24 augustus weer terug. We landen dan op 25 augustus 2015 om 12.40 uur weer op Schiphol.
Nu nog een mooie route. De eerste ideeën hiervoor liggen al klaar. We gaan vooral op het AllesAmerika forum veel lezen over tips en “things to see/do”. Verder nog hotels en een auto, maar dat gaat goedkomen. De vakantie kan beginnen 😉
Hotels vorderen gestaag en de auto is al geregeld. Ook dit keer weer een grote 7-zitter. Plek genoeg dus. We reizen maar liefst door 8 staten, t.w.: Colorado, South Dakota, Montana, Wyoming, Idaho, Utah, Nevada en via Arizona weer terug naar Colorado.
Met nog zo’n 7 weken te gaan, kan het aftellen beginnen. Alles is nu geregeld. We horen in het nieuws dat de checks op Schiphol beter zijn geregeld. Hopelijk geen lange wachtrijen. We zullen zien, maar eigenlijk maakt het niet. We kunnen niet wachten!!
